Pusekatten ♥ Knosken ♥ Moskeper ♥ Lillemann ♥ Momsen ♥
er
3 mnd.
i dag
♥
T i d e r
Av Haldis Moren Vesaas
Snart må eg vel kunne tru at eg ber deg.
Eg eig ikkje fred til nokonting no,
driv berre kring her og ventar og vonar
at du er til og har byrja å gro.
Eg reknar kvart teikn og kvart varsel eg får.
Så smått som dagane går!
Snart må eg vel kunne vente deg no,
så ferdig eg er, så tungt som eg ber.
Få sjå deg, få kjenne di form og din varme,
auga ditt, håret ditt, alt det du er.
Snart må ho vel vere komen, mi tid.
Så smått som dagane skrid!
Du må vel snart til å kjenne meg no,
smile imot meg kvar gang eg kjem nær.
Eg sviv her ikring deg og speiar og ventar,
vaknar du snart, tru, og ser meg, og ler?
Først då får du verkeleg liv og blir vår.
Så smått som dagane går!
Eg synest du lærte for tidleg å gå.
Stuttføtt og ustø spring du og spring
bort frå meg, heim til meg heile dagen,
alltid i større og større sving.
Eg når deg så lett som eg vil, eg kan fange
den sprelande kroppen din, løfte deg høgt
og bere deg med kvar eg vil, og dele
di glede – men dagane går så for snøgt!
Eg øygnar den tid då dei vegar du trør
ikkje har meg til endepunkt lenger.
Barn, ja no gir du meg sæle dagar.
Dei flyg berre bort på for snare venger!
